In 2003 werd het idee van Ad van Wingerden
geconcretiseerd door bij de notaris zijn “stichting Trismonument” te
laten beschrijven. Oktober 2005 kregen de Trisleden de brief
“Trismonument en voortzetting Triskontakten”. In februari 2006 rolden de
eerste hernieuwden TRISKONTAKTEN bij de leden in de bus, waarin ook
melding werd gemaakt van de wens voor een Trismonument en een oproep tot
donateur. Daarna ging alles in een stroomversnelling. Het bestuur kon nu
ook de eerste stappen zetten naar de realisatie van het Trismonument.
Gesprekken werden gevoerd met de laatste COTRIS van Suriname, de brigade
generaal bd. de heer G.M.G. Woerlee, met de heer drs. P.H. Kamphuis
directeur van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIvMH)
in Den Haag en de heer drs. R. de Winter ook van het NIvMH. In deze
gesprekken werd het bestuur goed geïnformeerd hoe zij moesten handelen
om het Trismonument te verwezenlijken. Al snel werd duidelijk dat het
initiatief tot het oprichten van een Trismonument positief ontvangen
werd, zowel bij de legerleiding als wel bij de leden van TRISKONTAKTEN.
De donateurs voor het monument meldden zich spontaan aan.
De vraag waar het Trismonument het best tot haar recht zou kunnen komen
werd al snel duidelijk. Bij het Regiment Infanterie Oranje Gelderland
(RIOG). De TRIS behoort immers tot het RIOG en ook de overste van het
regiment gaf het bestuur te kennen dat de Generaal Spoor kazerne in
Ermelo een goede plaats zou kunnen zijn. Voor de redactie een mooie
gelegenheid om de legerplaats en de commandant van het RIOG eens te
bezoeken en te vragen wat de TRIS kan betekenen voor het 45ste Bataljon.
De Overste C.A. de Rijke ontving mij zakelijk en vriendelijk. Nadat wij
eerst een bekertje koffie hadden gehaald, in een zo te zien tijdelijke
kantine, gingen we naar een sober kantoor met bureau: een paar kasten,
kapstok en een gemakkelijk zitje met vier stoelen. Mijn oog viel op een
beeldje dat op zijn bureau staat, een pauw, gemaakt van materiaal dat ik
in niet zo snel thuis kan brengen. Een volgende keer zal ik daar toch
eens naar informeren. Momenteel heeft de overste met zijn staf de handen
vol aan het oprichten van het bataljon en het opnieuw activeren van het
regiment. Na de opheffing van de militaire dienstplicht werd het
regiment in de mottenballen gedaan. Bij gebrek aan soldaten werd het
regiment niet ontbonden, maar inactief. Een regiment, leerde de overste
mij, kan nooit ontbonden worden.
Een regiment wordt door de Koningin opgericht en het regimentsvaandel
wordt door Hare Majesteit persoonlijk aan het regiment uitgereikt. De
eerste compagnie is inmiddels druk in training. De lee-enfield geweren
waar wij mee op de O.P. Savanne oefenden, hebben nu plaats gemaakt voor
zeer geavanceerde wapens en zij gebruiken moderne tactieken. Zij
beschikken over nachtzichtapparatuur, satellietnavigatie, communicatie-
en snelle verbindingsmiddelen. Ze zijn getraind in overleven onder
moeilijke omstandigheden, etc. Kortom, deze mannen zijn opgeleid om
missies te verrichten in alle continenten die liggen tussen de Noord- en
de Zuidpool. De overste vertelt met verve over zijn regiment en
manschappen om het bataljon weer de oude glans te geven die het sinds
1750 op vele fronten heeft getoond. Overste De Rijke lijkt mij een man
met een goed invoelingsvermogen en begrip voor zijn manschappen. Hij
weet waar hij over praat, komend van het onderwijs wordt hij opgeroepen
voor de dienstplicht. Na een “Kort Verbandverbintenis” kiest De Rijke
voor de Krijgsmacht. Gaat naar de KMA, komt terecht bij het 41ste,
daarna Defensie in Den Haag, om als ultieme uitdaging in Ermelo het RIOG
weer te activeren.
Ik zit met een probleem en confronteer daar de overste mee; waar ligt
het belang voor het RIOG om een relatie met de Triskontakten aan te
gaan? Als je een TRIS’ser diep in zijn hart kijkt, dan zie je weliswaar
een goed militair, maar ook een soldaat die de dienst in “Sweti Sranan”
beleefde als een jongensboek!
Dat kan zijn zegt de overste; de TRIS kent geen gevechtssituaties, maar
jullie hebben een jungle ervaring die mijn manschappen missen, getraind
om, indien nodig, te kunnen overleven in het Amazone gebied.
Maar dat is niet het enige. Het RIOG steunt op 4 grote tradities;
- De Citadel van Antwerpen,
- De slag op de Grebbeberg,
- Nieuw Guinea
- Troepenmacht In Suriname.
Deze vier peilers van het regiment maken dat de
TRIS een wezenlijk onderdeel is van de tradities van het Regiment
Infanterie Oranje Gelderland en als zodanig rekenen wij op de TRIS dat
zij bij officiële RIOG manifestaties ook acte de précense zullen geven.
Maar er is meer, de TRIS is ook een maatschappelijke beweging die voor
mijn mannen een voorbeeldfunctie kunnen hebben. Dit regiment wordt
uitgezonden en kunnen zware en gevaarlijke omstandigheden verwachten,
morele steun en kameraadschap van uw leden is daarom ontzettend
belangrijk. Derhalve vind ik de kontakten met TRIS relevant en daar
zetten wij graag iets tegenover.
Ondersteunend kan het RIOG optreden bij evenementen van
TRISKONTAKTEN/Trismonument. Een goede communicatie met uw stichting is
dan ook essentieel voor een goede samenwerking.
Terwijl ik na het interview naar mijn auto loop zie ik in lange rijen de
rupsvoertuigen, jeeps, DAF’s en ziekenwagens klaar staan, gereed om uit
te rijden naar een vredesmissie of brandhaard waar ook ter wereld.
Ondertussen is het gaan regenen, een peloton marcheert mij voorbij.
Onwillekeurig moet ik denken aan mijn eigen diensttijd in het zonnige en
vaak bloedhete Suriname, met de vrolijke Surinaamse marsmuziek van de
militaire kapel in Paramaribo. Als ik de grote weg op rij draai ik hard
mijn Surinaamse bandje af;
“we g’we we kon bakka” en hoop van ganser harte dat dat ook geldt voor
de wegmarcherende soldaten.
Jan Felet. |