Terug naar Historie RIOG     Home

 

Interview TRISKONTAKTEN met regiment commandant de luitenant kolonel C.A. de Rijke.

 

 
In 2003 werd het idee van Ad van Wingerden geconcretiseerd door bij de notaris zijn “stichting Trismonument” te laten beschrijven. Oktober 2005 kregen de Trisleden de brief “Trismonument en voortzetting Triskontakten”. In februari 2006 rolden de eerste hernieuwden TRISKONTAKTEN bij de leden in de bus, waarin ook melding werd gemaakt van de wens voor een Trismonument en een oproep tot donateur. Daarna ging alles in een stroomversnelling. Het bestuur kon nu ook de eerste stappen zetten naar de realisatie van het Trismonument. Gesprekken werden gevoerd met de laatste COTRIS van Suriname, de brigade generaal bd. de heer G.M.G. Woerlee, met de heer drs. P.H. Kamphuis directeur van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIvMH)  in Den Haag en de heer drs. R. de Winter ook van het NIvMH. In deze gesprekken werd het bestuur goed geïnformeerd hoe zij moesten handelen om het Trismonument te verwezenlijken. Al snel werd duidelijk dat het initiatief tot het oprichten van een Trismonument positief ontvangen werd, zowel bij de legerleiding als wel bij de leden van TRISKONTAKTEN. De donateurs voor het monument meldden zich spontaan aan.

De vraag waar het Trismonument het best tot haar recht zou kunnen komen werd al snel duidelijk. Bij het Regiment Infanterie Oranje Gelderland (RIOG). De TRIS behoort immers tot het RIOG en ook de overste van het regiment gaf het bestuur te kennen dat de Generaal Spoor kazerne in Ermelo een goede plaats zou kunnen zijn. Voor de redactie een mooie gelegenheid om de legerplaats en de commandant van het RIOG eens te bezoeken en te vragen wat de TRIS kan betekenen voor het 45ste Bataljon.

De Overste C.A. de Rijke ontving mij zakelijk en vriendelijk. Nadat wij eerst een bekertje koffie hadden gehaald, in een zo te zien tijdelijke kantine, gingen we naar een sober kantoor met bureau: een paar kasten, kapstok en een gemakkelijk zitje met vier stoelen. Mijn oog viel op een beeldje dat op zijn bureau staat, een pauw, gemaakt van materiaal dat ik in niet zo snel thuis kan brengen. Een volgende keer zal ik daar toch eens naar informeren. Momenteel heeft de overste met zijn staf de handen vol aan het oprichten van het bataljon en het opnieuw activeren van het regiment. Na de opheffing van de militaire dienstplicht werd het regiment in de mottenballen gedaan. Bij gebrek aan soldaten werd het regiment niet ontbonden, maar inactief. Een regiment, leerde de overste mij, kan nooit ontbonden worden.

Een regiment wordt door de Koningin opgericht en het regimentsvaandel wordt door Hare Majesteit persoonlijk aan het regiment uitgereikt. De eerste compagnie is inmiddels druk in training. De lee-enfield geweren waar wij mee op de O.P. Savanne oefenden, hebben nu plaats gemaakt voor zeer geavanceerde wapens en zij gebruiken moderne tactieken. Zij beschikken over nachtzichtapparatuur, satellietnavigatie, communicatie- en snelle verbindingsmiddelen. Ze zijn getraind in overleven onder moeilijke omstandigheden, etc. Kortom, deze mannen zijn opgeleid om missies te verrichten in alle continenten die liggen tussen de Noord- en de Zuidpool. De overste vertelt met verve over zijn regiment en manschappen om het bataljon weer de oude glans te geven die het sinds 1750 op vele fronten heeft getoond. Overste De Rijke lijkt mij een man met een goed invoelingsvermogen en begrip voor zijn manschappen. Hij weet waar hij over praat, komend van het onderwijs wordt hij opgeroepen voor de dienstplicht. Na een “Kort Verbandverbintenis” kiest De Rijke voor de Krijgsmacht. Gaat naar de KMA, komt terecht bij het 41ste, daarna Defensie in Den Haag, om als ultieme uitdaging in Ermelo het RIOG weer te activeren.

Ik zit met een probleem en confronteer daar de overste mee; waar ligt het belang voor het RIOG om een relatie met de Triskontakten aan te gaan? Als je een TRIS’ser diep in zijn hart kijkt, dan zie je weliswaar een goed militair, maar ook een soldaat die de dienst in “Sweti Sranan” beleefde als een jongensboek!

Dat kan zijn zegt de overste; de TRIS kent geen gevechtssituaties, maar jullie hebben een jungle ervaring die mijn manschappen missen, getraind om, indien nodig, te kunnen overleven in het Amazone gebied.

Maar dat is niet het enige. Het RIOG steunt op 4 grote tradities;
  1. De Citadel van Antwerpen,
  2. De slag op de Grebbeberg,
  3. Nieuw Guinea
  4. Troepenmacht In Suriname.

Deze vier peilers van het regiment maken dat de TRIS een wezenlijk onderdeel is van de tradities van het Regiment Infanterie Oranje Gelderland en als zodanig rekenen wij op de TRIS dat zij bij officiële RIOG manifestaties ook acte de précense zullen geven. Maar er is meer, de TRIS is ook een maatschappelijke beweging die voor mijn mannen een voorbeeldfunctie kunnen hebben. Dit regiment wordt uitgezonden en kunnen zware en gevaarlijke omstandigheden verwachten, morele steun en kameraadschap van uw leden is daarom ontzettend belangrijk. Derhalve vind ik de kontakten met TRIS relevant en daar zetten wij graag iets tegenover.

Ondersteunend kan het RIOG optreden bij evenementen van TRISKONTAKTEN/Trismonument. Een goede communicatie met uw stichting is dan ook essentieel voor een goede samenwerking.

Terwijl ik na het interview naar mijn auto loop zie ik in lange rijen de rupsvoertuigen, jeeps, DAF’s en ziekenwagens klaar staan, gereed om uit te rijden naar een vredesmissie of brandhaard waar ook ter wereld. Ondertussen is het gaan regenen, een peloton marcheert mij voorbij. Onwillekeurig moet ik denken aan mijn eigen diensttijd in het zonnige en vaak bloedhete Suriname, met de vrolijke Surinaamse marsmuziek van de militaire kapel in Paramaribo. Als ik de grote weg op rij draai ik hard mijn Surinaamse bandje af;

“we g’we we kon bakka” en hoop van ganser harte dat dat ook geldt voor de wegmarcherende soldaten.

Jan Felet.

 

Bron:www.triskontakten.nl

 

Top